ORTADOĞU, DİKTATÖRLÜK VE DEMOKTASİ MÜCADELESİ
Günümüz Arap nüfusunun çoğunlukta yaşadığı ve matematiksel olarak otuz altıncı paralele tekâmül eden bölgeye Ortadoğu coğrafyası denmektedir. Bu coğrafya tarih boyunca insanlığın en büyük dramatik olaylarına tanık olmuş ve olmaya da devam etmektedir.
Belki de bundan ötürüdür ki hemen hemen bütün peygamberler yaratıcı tarafından bu bölgeye gönderilmiştir. Peygamberler tarihine şöyle bir göz atılı nacak olunursa aslında ne demek istediğim daha iyi anlaşılacaktır. Çünkü yaratıcı, peygamberlerini haksızlıkların olduğu bölgelere göndererek insanlar arasındaki adaleti sağlamaya çalışır.
Tarih boyunca diktatör yöneticilerin adaletsizliklerine boyun eğen Ortadoğu insanı şimdilerde bölgede yıllardır hüküm süren ve bu süre zarfında kendi halklarının kanını emen diktatörlere karşı başkaldırarak daha fazla demokrasi elde etmek için mücadeleye girişmişlerdir. Tunus’ta işsizliği protesto etmek için kendini yakan üniversite mezunu bir gencin ölümü üzerine ayaklanan halk kısa sürede Tunus’ta ki despot başkan Bin Ali’nin ülkeyi terk etmesini sağlamışlardır.
Bu durumdan cesaret alan orta doğudaki diğer halklarda kendi ülkelerindeki diktatörlerden kurtulmak ve daha demokratik bir yönetim kurabilmek adına ayaklanmışlardır. Bu ayaklanmalar Mısır’da Hüsnü Mübarek’inde başkanlıktan çekilmesini sağlamıştır. Bununla birlikte Arap coğrafyasında ki ayaklanmalar giderek tüm orta doğuya yayılmıştır. Bu ayaklanmaların en sert karşılık bulduğu ülkeyse Suriye olmuştur.
Suriye’de kırk yıldan fazladır ülke yönetimini elinde bulunduran Esat ailesi her şeye rağmen halkın demokrasi isteklerine toplu katliamlarla karşılık vererek kısa sürede yüzlerce Suriyeli sivil insanın ölümüne sebep olmuştur. Toplu katliamlarla insanların korkup isteklerinden vazgeçeceğini düşünen Esat yönetimi tam tersi bir durumla karşılaştıktan sonra halka karşı daha sert bir politika gütmeye başlamıştır. Bu katliamlar istendiği gibi halkın sinmesini sağlayamamış tam tersi ölen her insanın ardından daha fazla insan sokaklara çıkarak ülke yönetiminin değişmesi için protesto gösterilerinde bulunmuştur.
Ortadoğu’daki bu ayaklanmaların nasıl sonuçlanacağı tam olarak bilinmemekle birlikte gidişatın iyiye doğru olmayacağı da görülmektedir. Ne hikmetse yıllardır ülkelerinin zenginliklerini tekelinde tutup halkının kanını emen bu diktatör yöneticiler halkın özgürlük istemlerini bastırmak için, hayali düşman senaryoları oluşturmaya başlamışlardır. Tüm diktatörlüklerde olduğu gibi bu ülkelerdeki despot yöneticilerde halkın demokrasi istemiyle sokaklara çıkması durumunu ülkede huzursuzluk isteyen dış güçlerin halkı kışkırtması olarak yansıtmaya çalışmışlardır.
Oysa bu yöneticiler yıllardır halkın sorunlarıyla pek ilgilenmemiş, tam tersi halkı sorun olarak görmüşlerdir. Buda halkın kısa sürede tüm bölgede ayaklanmasında çok büyük bir etki yaratmıştır. Bundan ötürüdür ki bugün bile bu coğrafyada çok kötü olaylar baş göstermektedir.
Şu da bilinmelidir ki bu ülkelerdeki yöneticiler halklarının özgürleşmesinin önündeki engelleri kaldırmazlarsa, başka güçler bunu gerçekleştirme hakkını kendilerinde bulacaktır. Tıpkı Irak ve Afganistan’da olduğu gibi yâda şimdi Libya’da yapılmaya çalışılan gibi. Umarım bu ülkelerdeki yöneticilerde bu durumu görüp bir an önce egemenlikleri altındaki ülkelerde bu demokratik mekanizmayı çalıştırırlar.
Tacettin erbek
te762010@hotmail.com
02.04.2012
(İstanbul)
|
